1 i Kronikave 17

1 Ndodhi që Davidi, mbasi u vendos në shtëpinë e vet, i tha profetit Nathan: “Ja, unë banoj në një shtëpi prej kedri, ndërsa arka e besëlidhjes të Zotit ndodhet nën një çadër”.

Pea naʻe hoko ʻo pehē, lolotonga ʻae nofo ʻa Tevita ʻi hono fale, naʻe pehē ʻe Tevita kia Natani ko e palōfita, “Vakai, ʻoku ou nofo au ʻi ha fale sita, ka ʻoku nofo ʻae puha ʻoe fuakava ʻa Sihova ʻi he lalo puipui [pe].”

2 Nathani iu përgjegj Davidit: “Bëj të gjitha ato që ke në zemër, sepse Perëndia është me ty”.

Pea naʻe toki pehē ʻe Natani kia Tevita, “Ke ke fai ʻae meʻa kotoa pē ʻoku ʻi ho loto; he ʻoku kau ʻae ʻOtua kiate koe.”

3 Por po atë natë fjala e Perëndisë iu drejtua Nathanit, duke i thënë:

Pea naʻe hoko ʻo pehē, ʻi he pō pe ko ia, naʻe hoko mai ʻae folofola ʻae ʻOtua kia Natani, ʻo pehē,

4 “Shko t’i thuash shërbëtorit tim David: “Kështu thotë Zoti: Nuk do të jesh ti ai që do të më ndërtojë një shtëpi në të cilën unë të mund të banoj.

“ʻAlu, ʻo fakahā kia Tevita ko ʻeku tamaioʻeiki, ‘ʻOku pehē ʻe Sihova, ʻE ʻikai te ke langa ha fale kiate au ke u nofo ai:

5 Në fakt nuk kam banuar kurrë në një shtëpi nga dita që kam nxjerrë Izraelin nga Egjipti deri më sot; por kam shkuar nga një çadër te tjetra dhe nga një banesë te tjetra.

He kuo ʻikai te u nofo ʻi ha fale talu mei he ʻaho naʻaku ʻomi ai ʻa ʻIsileli ʻo aʻu mai ki he ʻaho ni; ka kuo u feʻaluʻaki ʻi he ngaahi fale fehikitaki, pea mo e fale fakaʻāunofo.

6 Kudo kam shkuar me gjithë Izraelin, a i kam folur vallë ndonjerit prej gjyqtarëve të Izraelit, të cilët i kisha urdhëruar të ushqenin popullin tim, duke thënë: “Pse nuk më ndërtoni një shtëpi me dru kedri?”.

‌ʻI he potu kotoa pē kuo u ʻalu ki ai mo ʻIsileli kātoa, kuo u lea fakasiʻisiʻi ki ha tokotaha ʻi he kau fakamaau ʻo ʻIsileli, ʻakinautolu naʻaku fekauʻi he fafangaʻi ʻa hoku kakai, ʻo pehē, Ko e hā ʻoku ʻikai ai te mou langa moʻoku ha fale sita?’

7 Tani do t’i flasësh kështu shërbëtorit tim David: “Kështu thotë Zoti i ushtrive: Unë të mora nga vatha, kur po shkoje pas deleve, dhe të bëra princ mbi popullin tim, Izraelin.

Ko ia foki, te ke lea ʻo pehē ki heʻeku tamaioʻeiki ko Tevita, ‘ʻOku pehē ʻe Sihova ʻoe ngaahi tokolahi, naʻaku toʻo mai koe mei he nofoʻanga ʻoe fanga sipi, mei he muimui ki he fanga sipi, koeʻuhi ke ke pule ki hoku kakai ʻIsileli:

8 kam qenë me ty kudo ku ke vajtur, kam shfarosur përpara teje tërë armiqtë e tu dhe e kam bërë emrin tënd si atë të njerëzve të mëdhenj që janë mbi dhe.

Pea kuo u ʻiate koe ʻi he potu fulipē kuo ke ʻalu ki ai, pea kuo u motuhi ʻa ho ngaahi fili kotoa pē mei ho ʻao, pea kuo u ngaohi moʻou ha hingoa ke tatau mo e hingoa ʻoe kakai ongoongo lahi ʻaia ʻoku ʻi māmani.

9 Përveç kësaj do t’i jap popullit tim të Izraelit një vend ku të banojë në shtëpinë e tij dhe të mos e lëvizin më, dhe të këqijtë të mos vazhdojnë ta shkretojnë si më parë,

Pea te u vaheʻi foki ha potu mā ʻa hoku kakai ʻIsileli, pea te u tō ʻakinautolu, pea te nau nofo ʻi honau potu, pea ʻe ʻikai toe hiki ʻakinautolu; pea ʻe ʻikai toe maumauʻi ʻakinautolu ʻe he fānau ʻoe angakovi, ʻo hangē ko ia naʻe fai ʻi he kamataʻanga,

10 qysh prej kohës që kam vendosur gjyqtarët mbi popullin tim të Izraelit. Do të poshtëroj edhe tërë armiqtë e tu. Të njoftoj gjithashtu që Zoti do të të ndërtojë një shtëpi.

Pea talu mei he kuonga ko ia naʻaku fekauʻi ʻae kau fakamaau ke pule ki hoku kakai ʻIsileli. Ka te u fakamoʻulaloa foki ʻa ho ngaahi fili kotoa pē. Pea ʻoku ou tala foki kiate koe ʻe langa hake ho fale ʻoʻou ʻe Sihova.

11 Kur të mbushen ditët e tua dhe të shkosh të bashkohesh me etërit e tu, unë do të nxjerrë një pasardhësin tënd, që do të jetë një nga bijtë e tu, dhe do ta konsolidoj mbretërinë e tij.

Pea ʻe hoko ʻo pehē, ʻoka ʻosi ange ʻa ho ngaahi ʻaho pea ke ʻalu ai ki ho ngaahi tamai, te u fokotuʻu ho hako ʻamui ʻiate koe, ʻakinautolu ʻe tupu mei ho ngaahi foha; pea te u fokotuʻumaʻu ʻa hono puleʻanga.

12 Ai do të më ndërtojë një shtëpi dhe unë do ta bëj të qëndrueshëm fronin e tij përgjithnjë.

Te ne langa ʻe ia ha fale moʻoku, pea te u fokotuʻumaʻu ʻa hono nofoʻa fakatuʻi ke taʻengata.

13 Unë do të jem për të një atë dhe ai për mua një bir; dhe nuk do t’ia heq përkrahjen time ashtu siç ia kam hequr atij që të ka paraprirë.

Te u hoko ko ʻene tamai, pea te ne hoko ia ko hoku foha: pea ʻe ʻikai te u ʻave ʻa ʻeku ʻaloʻofa meiate ia, ʻo hangē ko ʻeku ʻave ia meiate ia naʻe muʻa ʻiate koe:

14 Unë do ta bëj të qëndrueshëm për gjithnjë në shtëpinë time dhe në mbretërinë time, dhe froni i tij do të jetë i qëndrueshëm gjithnjë””.

Ka te u fokotuʻumaʻu ia ʻi hoku fale pea ʻi hoku puleʻanga ʻo taʻengata: pea ʻe fokotuʻumaʻu ʻa hono nofoʻa fakatuʻi ʻo taʻengata.’”

15 Nathani i foli Davidit duke përdorur tërë këto fjalë dhe sipas gjithë vizionit të tij.

Pea naʻe fai ʻae lea ʻa Natani kia Tevita ʻo tatau mo e ngaahi lea ni kotoa pē, pea tatau mo e meʻa ha mai ni kotoa pē.

16 Atëherë mbreti David hyri, u ul përballë Zotit dhe tha: “Kush jam unë, o Zot Perëndi, ç’është shtëpia ime, që ti më bëre të arrij deri këtu?

Pea naʻe haʻu ʻa Tevita ko e tuʻi ʻo ne nofo ʻi he ʻao ʻo Sihova, ʻo ne pehē, “Ko hai au, ʻE Sihova ko e ʻOtua, pea ko e hā ʻa hoku fale ʻoʻoku, kuo ke ʻomi ai au ʻo aʻu mai ki heni?

17 Megjithatë kjo t’u duk një gjë e vogël para syve të tu, o Perëndi; ti fole edhe për shtëpinë e shërbëtorit tënd për një të ardhme të largët dhe më konsiderove sikur të isha një njeri i rangut të lartë, o Zot Perëndi.

Ka ko e meʻa siʻi eni ki ho fofonga, ʻe ʻOtua; he kuo ke folofola ki he fale ʻo hoʻo tamaioʻeiki ki ha kuonga fuoloa ʻaupito ʻe haʻu, pea kuo ke fai kiate au, ʻe Sihova ko e ʻOtua, ʻo hangē ko ha tangata ʻoku ʻeiki lahi.

18 Çfarë mund të thotë akoma Davidi për nderin që i ke bërë shërbëtorit tënd? Ti e njeh në të vërtetë shërbëtorin tënd.

Ko e hā ha toe lea ʻe faʻa fai ʻe Tevita maʻae ongoongolelei ʻo hoʻo tamaioʻeiki? He ʻoku ke ʻilo ʻe koe ʻa hoʻo tamaioʻeiki.

19 O Zot, për dashurinë e shërbëtorit tënd dhe sipas zemrës sate, ti ke kryer gjithë këto vepra të fuqishme për t’i bërë të njohura tërë këto gjëra të mëdha.

‌ʻE Sihova, koeʻuhi ko hoʻo tamaioʻeiki, pea ʻo hangē ko ho finangalo pe ʻoʻou, kuo ke fai ʻae meʻa lahi ni kotoa pē, ʻi hoʻo fakahā mai ʻae ngaahi meʻa lahi ni.

20 O Zot, askush nuk është i ngjashëm me ty dhe nuk ka tjetër Perëndi veç teje, sipas tërë ato që kemi dëgjuar me veshët tona.

‌ʻE Sihova, ʻoku ʻikai ha taha ʻoku tatau mo koe, pea ʻoku ʻikai ha ʻOtua ka ko koe pe, ʻo hangē ko ia kotoa pē kuo fanongo ki ai ʻa homau telinga.

21 Dhe kush është si populli yt i Izraelit, i vetmi komb mbi tokë që Perëndia erdhi për ta çliruar dhe për ta bërë popullin e tij, për të të dhënë një emër me gjëra të mëdha dhe të tmerrshme, duke i dëbuar kombet përpara popullit tënd që ti ke çliruar nga Egjipti?

Pea kofaʻā ia ha puleʻanga ʻe taha ʻi māmani kuo tatau mo hoʻo kakai ʻIsileli, ʻaia naʻe ʻalu ai ʻae ʻOtua ke huhuʻi ko hono kakai ʻoʻona, ke ngaohi koe ko e hingoa lahi mo fakamanavahē ʻia, ko e meʻa ʻi heʻene kapusi atu ʻae ngaahi puleʻanga mei he ʻao ʻo hoʻo kakai, ʻakinautolu kuo ke huhuʻi mai mei ʻIsipite?

22 Ti e ke bërë popullin e Izraelit popullin tënd për gjithnjë; dhe ti, o Zot, je bërë Perëndia i tyre.

He naʻa ke ngaohi ʻa hoʻo kakai ʻIsileli, ko ho kakai ʻoʻou ke taʻengata; pea ko koe, ʻE Sihova, naʻa ke hoko ko honau ʻOtua.

23 Prandaj fjala që ke shqiptuar, o Zot, përsa i përket shërbëtorit tënd dhe shtëpisë së tij, të ruajë vlerën e saj për gjithnjë! Bëj siç ke thënë!

Ko ia foki, ʻE Sihova, tuku ʻae meʻa kuo ke folofolaʻaki ki hoʻo tamaioʻeiki, pea mo hono fale, ke fokotuʻumaʻu ʻo taʻengata, pea ke fai ʻo hangē ko hoʻo folofola.

24 Po, të mbetet e vlefshme, me qëllim që emri yt të shkëlqejë për gjithnjë dhe të kemi mundësinë të themi: “Zoti i ushtrive, Perëndia i Izraelit, është me të vërtetë Perëndia për Izraelin”; dhe shtëpia e shërbëtorit tënd David u bëftë e qëndrueshme para teje!

‌ʻIo, tuku ke fokotuʻumaʻu ia, koeʻuhi ke fakahikihikiʻi ʻa ho huafa ʻo taʻengata, ʻo pehē, ‘Ko Sihova ʻoe ngaahi tokolahi ko e ʻOtua ia ʻo ʻIsileli, ʻio, ko e ʻOtua ki ʻIsileli:’ pea ke fokotuʻumaʻu ʻi ho ʻao ʻae fale ʻo Tevita ko hoʻo tamaioʻeiki.

25 Ti vetë, o Perëndia im, i ke treguar shërbëtorit tënd se do t’i ndërtoje një shtëpi. Prandaj shërbëtori yt pati guximin të lutet në praninë tënde.

He ko koe, ʻE hoku ʻOtua, kuo ke fakahā ki hoʻo tamaioʻeiki te ke langa ha fale moʻona: ko ia kuo loto ai ʻa hoʻo tamaioʻeiki ke lotu ʻi ho ʻao.

26 Dhe tani, o Zot, ti je Perëndia dhe i ke premtuar këtë të mirë shërbëtorit tënd.

Pea ko eni, ʻE Sihova, ko koe ko e ʻOtua, pea kuo ke talaʻofa ʻaki ʻae lelei ni ki hoʻo tamaioʻeiki:

27 Ndërkaq le të të pëlqejë të bekosh shtëpinë e shërbëtorit tënd, me qëllim që ajo të qëndrojë gjithnjë para teje, sepse atë që bekon ti, o Zot, është e bekuar për gjithnjë”.

Ko ia foki, ʻofa ke ke tāpuaki ʻae fale ʻo hoʻo tamaioʻeiki, koeʻuhi ke ʻi ho ʻao ia maʻuaipē; he ʻoku ke fai hono tāpuakiʻi ʻe koe, ʻE Sihova, pea ʻe monūʻia ia ʻo taʻengata.”